دانشمندان ماده‌ای را ساخته‌اند که می‌تواند کربن‌دی‌اکسید موجود در اتمسفر را بگیرد و آن را به ماده‌ی آلی مفیدی تبدیل کند. دانشمندان روش نوآورانه‌ای را برای مقابله با مقادیر عظیم کربن‌دی‌اکسیدی که ما همچنان در حال پمپاژ آن به هوا هستیم، پیدا کرده‌اند: تبدیل کربن‌دی‌اکسید به یک پلیمر آلی مفید. در روش جدید، بدون صرف انرژی زیاد، مولکول‌های کربن‌دی‌اکسید از هوا گرفته می‌شود. از ماده‌ی حاصل می‌توان برای بسته‌بندی یا تولید لباس استفاده کرد.

نتیجه‌ی مُد سریع، انبوهی از لباس‌هایی است که سالانه دور انداخته می‌شوند و تأثیر زیادی بر محیط می‌گذارند؛ اما آیا می‌توان این لباس‌ها را به محصولی مفید تبدیل کرد؟ کمد خود را باز کنید و صادقانه بگویید. از آخرین باری که لباس‌های داخل کمد را پوشیدید چه مدت می‌گذرد؟ فکر نمی‌کنید زمان پاکسازی رسیده است؟ با کمی جستجو داخل کمد یا کشوهایی خود لباس‌هایی را پیدا می‌کنید که دیگر قابل پوشیدن نیستند. لباس‌هایی که از مد افتاده‌اند یا حتی لباس‌هایی که دیگر هرگز نمی‌پوشید.

هم‌زمان با تداوم رشد صنعت فتوولتائیک در جهان، کارشناسان صنعت بازیافت می‌پرسند که چگونه باید انبوه زباله‌‌های الکترونیکی این صنعت را در آینده مدیریت کرد. صنعت انرژی خورشیدی همچنان به رشد شتابان خود ادامه می‌‌دهد. هم‌‌اکنون ظرفیت منابع انرژی پاک نصب‌شده در جهان به بیش از نیم تراوات می‌رسد؛ اما شاید شما هم مانند بسیاری دیگر از خود بپرسید که پس از پایان عمر مفید یک پنل خورشیدی، چه بلایی بر سر آن می‌‌آید؟ البته باتوجه به عمر چند دهه‌‌ای این نوع تجهیزات، شاید

پژوهشگران روشی جدیدی کشف کردند که می‌تواند ۲۵ درصد از زباله‌های پلاستیکی را به سوخت تبدیل کند. کاهش مصرف و استفاده‌ی مجدد و بازیافت، این راهکارها کفایت نمی‌کنند. وقتی نوبت به بحران مواد زائد پلاستیکیمی‌رسد، هنوز به‌دنبال راه‌هایی برای مسدودسازی این جریان هستیم. به‌زودی، ممکن است بتوانیم تبدیل» (Rewind) را نیز به این فهرست اضافه کنیم. تبدیل» روش جدیدی است که با استفاده از آن می‌توان پلی‌پروبلین، قسمتی از ضایعات پلاستیکی را به هیدروکربن مایع تبدیل کرد.

کامپیوترهای شخصی قدیمی به‌مرور وارد فهرست بازیافت مردم می‌شوند؛ اما می‌توان با ایده‌هایی جالب هنوز از آن‌ها به‌عنوان ابزارهایی کارآمد استفاده کرد. فروش نمونه‌های جدید کامپیوترهای شخصی، همیشه ادامه دارد. به‌احتمال زیاد، هرکدام از ما امروز یک یا چند عدد کامپیوتر دسکتاپ یا لپ‌تاپ قدیمی داریم که شاید استفاده‌ای از آن‌ها نداشته باشیم. شاید هم تصمیم گرفته‌ایم نسل جدیدی از دستگاه‌ها مانند لپ‌تاپ‌های هیبرید یا تبلت‌های قدرتمند را برای کارهای رایانشی خود انتخاب

انبوه ضایعات حاصل از پنل‌‌های خورشیدی تا سال ۲۰۵۰، باعث بروز بحران در صنعت بازیافت خواهد شد؛ زباله‌هایی که گویا چاره‌ای جز دفن کردن آنها نداریم. پنل های خورشیدی (فتوولتائیک) ممکن است منابع انرژی آینده باشند، اما آن‌ها همچنین مشکلی را ایجاد خواهند کرد که راه‌‌حل روشنی ندارد: ما با میلیون‌‌ها پنلی که روزی عمرشان به پایان می‌‌رسد، چه خواهیم کرد؟ در نوامبر ۲۰۱۶، وزارت محیط زیست ژاپن هشدار داد که این کشور تا سال ۲۰۴۰، ۸۰۰ هزار تن زباله در صنایع انرژی خورشیدی

اینکه بتوان تلفن را به قسمت‌های مختلف تقسیم کرده و سپس در صورت وم تنها بخش‌های قدیمی‌تر را تعویض کرد، ایده جالبی به نظر می‌رسد. اما این تمام ماجرا نیست چرا که خالق اصلی این پروژه ایده‌های بزرگتری را در سر می‌پروراند دیو هکنس خالق پروژه‌ی آرا در کمپانی گوگل است. شاید بتوان این پروژه را یکی از جاه‌طلبانه ترین پروژه‌های حال حاضر گوگل دانست چرا که در آن قرار است تلفن‌های هوشمند ماژولار تولید و به بازار عرضه شوند.

استارتاپ BioCellection پلاستیک را به ماده‌ی شیمیایی تبدیل می‌کند که برای ساخت رنگ، لباس نایلونی، کف کفش، قطعات خودرو و عطر مورد استفاده قرار می‌گیرد. آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که بعد از ورود پلاستیک‌ها به محل بازیافت چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ پلاستیک‌ها معمولا به سه روش بازیافت می‌شوند. اولین روش این است که پلاستیک‌ها شسته و تکه‌تکه شده و در فرآیند قالب‌گیری به بطری‌های جدید تبدیل می‌‌شوند. دومین روش ذوب کردن پلاستیک و تبدیل آن به روغن یا سوخت برای

روزانه هزاران خودرو اعم از سواری، کامیون، وانت و شاسی‌بلند در سراسر دنیا از رده خارج می‌شوند. خودروسازان جدیدترین تکنولوژی‌ها و نوآوری‌ها را ارائه داده و خریداران بیشترین هزینه را بعد از هزینه‌ی مسکن صرف خرید آنها می‌کنند. ولی چه بر سر خودروهایی که عمر آنها به پایان می‌رسد و از چرخه‌ی حمل و نقل خارج می‌شوند، خواهد آمد؟ قبل از شروع فرایند بازیابی، تمام مایعات تخلیه شده، لاستیک‌ها جدا می‌شود و تجهیزات خاص مانند سوئیچ‌های جیوه‌ای و باتری‌ها برای فرایند

روزانه حجم زیادی از اقلام آزمایشگاهی دور انداخته می‌شوند؛ اما از آنجا که در اغلب موارد آغشته به مواد سمی هستند، شرایط برای بازیافت آن‌ها پیچیده می‌شود. بر اساس آمار روزانه، محققان از لوله‌های پلاستیکی، دستکش‌ها و پی‌پت‌هایی استفاده می‌کنند که همه در نهایت به زباله‌دان شهری منتقل می‌شوند. بر اساس تخمین یک مطالعه‌ی آزمایشی دانشجویان دانشگاه مک‌گیل، آزمایشگاه‌ها سالانه در محوطه‌ی خود ۱۰۰ تن ضایعات پلاستیکی و ۲۷۵ تن ضایعات شیشه‌ای تولید می‌کنند؛ این در حالی